Blog

Układ odpornościowy dojrzałych i zdrowych psów i kotów jest w stanie radzić sobie z pasożytami, dlatego często można nawet nie zauważyć, że nasz czworonóg boryka się z robaczycą. Jednak zarażony pasożytami futrzak, jest nosicielem inwazyjnych jaj oraz cyst, a to stanowi ogromne ryzyko dla innych zwierząt oraz dla ludzi.

W tym wpisie przedstawimy Państwu podział pasożytów, nakreślimy negatywne skutki bytowania pasożytów na naszych zwierzakach oraz przedstawimy metody ochrony psów i kotów przed inwazją. Zapraszamy do lektury! 💙

Podział pasożytów zwierzęcych… czyli kilka słów o endopasożytach i ektopasożytach

Pasożyty możemy zasadniczo podzielić na dwie podstawowe grupy - ektopasożyty i endopasożyty. Te pierwsze, to wszystkie pasożyty zewnętrzne, które żyją czasowo lub stale na powierzchni innego organizmu (na skórze lub naskórku). Żywią się płynami ustrojowymi lub elementami pokrycia. Z kolei endopasożyty, to pasożyty wewnętrzne, czyli te, które żyją wewnątrz innego organizmu i traktują go jako źródło pożywienia.

Pasożyty zewnętrzne, bytujące czasowo lub na stałe na psach i kotach to:

• kleszcze,
• nużeńce,
• świerzbowce,
• muchówki,
• pchły,
• meszki,
• komary,
• wszy,
• wszoły.

Ektopasożyty mogą przenosić wiele chorób zakaźnych, a niektóre z nich mają zdolność przenoszenia się na ludzi, siejąc spustoszenie w naszych organizmach. Co więcej, pasożyty zewnętrzne przenoszą także pasożyty wewnętrzne (np. pchły przenoszą na psy i koty stadia larwalne tasiemca).

Z kolei o wielu niebezpiecznych chorobach, jakie mogą przenosić kleszcze, pisaliśmy w jednym z naszych wpisów blogowych. Zapraszamy więc do zapoznania się z najważniejszymi informacjami tutaj: https://www.przychodniamedicavet.pl/choroby-odkles....

Endopasożyty, mogące bytować w organizmie psa i kota to:

• pierwotniaki (np. giardie, rzęsistki, kokcydia),
• nicienie (np. glisty, włosogłówki, capillarie, tęgoryjce),
• tasiemce (np. tasiemiec bąblowcowy),
• pasożyty krwi (np. toxoplasma, anaplasma, babesia),
• przywry,
• kolcogłowy.

Pasożyty wewnętrzne, dla których układ pokarmowy psa czy kota jest miejscem migracji docelowej, mogą być zlokalizowane w różnych częściach układu jelitowo-trawiennego. Pobierają krew oraz substancje odżywcze z organizmu żywiciela, pozbawiając go wielu składników odżywczych, niezwykle potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania. Niektóre z pasożytów przechodzą cykl rozwojowy, przemieszczając się w organizmie żywiciela.

Jeżeli organizm, który jest żywicielem pada ofiarą drapieżnika i trafia do jego przewodu pokarmowego, pasożyty przenoszą się na kolejny organizm (stadia larwalne pasożytów mogą znajdować się np. w tkankach gryzoni lub ptaków, które padają niekiedy łupem naszych kotów czy psów na spacerach).

Niektóre pasożyty mogą znajdować się także w surowym mięsie, np. wieprzowym.

Ponadto warto wiedzieć, że glistą szczeniaki i kocięta mogą zarazić się już w życiu prenatalnym, ponieważ stadia larwalne tego pasożyta przenoszą się przez łożysko matki. Noworodki mogą zarazić się również w czasie karmienia, gdy larwy przenikają wraz z mlekiem matki. Musimy pamiętać o tym, że nie jesteśmy w stanie całkowicie zapobiec transmisji pionowej parazytów (z matki na potomstwo), odrobaczając jedynie matkę, ponieważ środki farmakologiczne niwelują glisty jedynie z przewodu pokarmowego, a warto zaznaczyć, że mogą one znajdować się również w tkance mięśniowej.

Negatywne skutki bytowania pasożytów u psów i kotów

Pasożyty wyniszczają organizm swojego żywiciela, pozbawiając go potrzebnych substancji odżywczych oraz pobierając krew. W przypadku szczeniąt i kociąt zarobaczenie może powodować nawet wstrzymanie procesu naturalnego rozwoju i dojrzewania.

Jeżeli inwazja jest zmasowana, produkty uboczne metabolizmu pasożyta są w stanie nie tylko zaburzać funkcjonowanie i rozwój psów i kotów, ale również m.in. zatruwać ich organizmy i wywoływać reakcje alergiczne.

Jak chronić pupila przed inwazją pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych?

Niewątpliwie najlepszą ochroną, zarówno przed pasożytami wewnętrznymi, jak i zewnętrznymi, jest prewencja. Bardzo ważne jest także utrzymywanie higieny otoczenia oraz sprzątanie odchodów pupila.

Jeżeli podejrzewamy inwazję lub chcemy dowiedzieć się, czy nasz pies albo kot jest zarażony tasiemcami lub nicieniami (pasożytami wewnętrznymi), należy wykonać badanie kału 💩, które przeprowadza się w gabinetach weterynaryjnych. Preparaty na odrobaczenie powinny być podawane zwierzakom dopiero po konsultacji z lekarzem weterynarii, który zbierze wywiad i oceni stan naszego pupila. Jeżeli niemożliwe jest określenie ryzyka zarażenia, zaleca się odrobaczanie czworonogów cztery razy w roku (co 3 miesiące) - jednak i w tym przypadku warto najpierw skonsultować się ze specjalistą, który dobierze odpowiednie leki.

Ochrona przed pasożytami bytującymi na ciele naszych futrzastych przyjaciół (pasożytami zewnętrznymi) powinna być trwała i zabezpieczać przed ewentualną inwazją przez cały rok.

Na rynku dostępnych jest wiele skutecznych preparatów, m.in. w formie.:

🐾 obroży,
🐾 tabletek,
🐾 kropli (preparaty typu spot-on).

Pamiętajmy, aby wybrany preparat stosować regularnie i zgodnie z instrukcją lub zaleceniami lekarza. Musimy też pamiętać, że żaden preparat nie da 100% ochrony, dlatego systematycznie i dokładnie przeglądajmy sierść i skórę pupila. Niektóre środki zwalczają zarówno pasożyty wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Ponadto nie zapominajmy również, że naturalne specyfiki nie powinny być metodami stosowanymi w ochronie przeciwkleszczowej ze względu na ich wątpliwe działanie.

Jeżeli zaobserwujemy jakiekolwiek zmiany w zachowaniu lub wyglądzie naszego pupila, koniecznie zgłośmy to lekarzowi prowadzącemu zwierzaka. Regularne wizyty w przychodni i troska o zdrowie czworonoga sprawi, że nasi podopieczni będą cieszyć się zdrowiem przez długie lata. 🐶🐱

Jeżeli chcą Państwo zaczerpnąć nieco więcej wiedzy na temat pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych, zachęcamy również do przeczytania naszego wpisu blogowego na temat pasożytów, które mogą wystąpić u chomików: https://www.przychodniamedicavet.pl/pasozyty-wewne....